Elke ochtend als ik netjes met mijn rugtasje bij de bushalte
wacht staat ze daar. Het is diegene die ik misschien wel meer haat dan Buma en
misschien bijna ook wel meer dan Geert Wilders. Een vrouw met een kort geknipt kapsel die
neusophalend op de bus zit te wachten. Nou ja, ze staat daar altijd. In dr rode
jas. Met dr nordic walking sticks. Kijk daar is dus mijn punt: Ze staat daar op
de BUS te wachten met dr NORDIC WALKING STICKS!? Wat is dan die nut van die
sticks? Gaat ze ergens heen met de bus om vervolgens te wandelen met dr te
grote chopsticks?
Altijd heeft ze wel wat te klagen, en misschien straalt dat
van mij af, maar ze begint altijd tegen mij. “Oh nou die auto’s rijden altijd
hier o zo hard” of: “Al dat schorriemorrie van tegenwoordig” Meestal negeer ik
haar of knik ik. Maar zodra ze minachtig keek vanochtend naar een allochtone
jongen, had ik bijna zin te schreeuwen: “Wat kijk je nou stomme kut met je
stokken!”
Maar ik kan mij beheersen. Ik kan vriendelijk hoi zeggen
tegen welke gangster Marokkaan dan ook. Dat maakt mij geen schorriemorrie- dat
maakt mij beschaaft. En wat nog beschaafder aan mij is, is dat ik over de stoep
fiets, mijn nagels bijt, soms iemands kat in de sloot gooi- maar vooral: Ik
bemoei mij niet met anderen. Ik bekritiseer mensen niet die het anders doen. De
enige keren wanneer ik schorriemorrie wordt is wanneer ik bij die vrouw in de
buurt kom. Laf wijf. Altijd maar wat te zeiken, maar te laf om er echt iets aan
te doen Zeg het dan in iemand gezicht. En niet losjes als iemand voorbij fietst.
Schreeuw het dan gewoon lekker hard over straat heen- zoals ik: HEE GA JE WOKKEN OFZO MET
DIE STOKKEN VAN JE, OMHOOGGEVALLEN KUT!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten