Het begon vroeger al toen ik klein was. Mijn moeder was
hoogst paranoïde en controleerde alles. Ze had altijd gelijk en ik als kind
zijnde was daar ook een beetje bang voor. Waarom wist zei alles? Ik geloofde in
spoken zoals ik daar nog steeds in geloof. Ik verstopte mij vroeger onder het
bed bij het horen van de klanken van de wint door de straten. En ik verstopte
mij ook onder mn bed bij het horen van mijn moeder. Mijn moeder, wist ik- had
altijd gelijk. Mijn vader was in mijn ogen een oude tovenaar die samen met mij
door het bos liep en elke plant uit zijn hoofd kende. Daarom ging het dus mis
met mij. Denk ik.
Ik was slecht zes toen ik een band aanging met de katten uit
de buurt. Een dikke rooie had dat door, en wachtte mij altijd op. Wat wel
vervelend was, is dat katten vaak laat en nonchalant zijn. Ze praatten over
dingen die mij niet interesseerde en daarom nam ik afscheid van de groep. Mijn
liefde voor katten stopte snel bij Justin. Ik hoorde noodkreten van uit een
nest in mijn voortuin komen, en ik dwong mijn vader Justin te redden. Een baby
duifje. Rot duiven! Slechte ouders! Bah! Ik haatte katten- door mijn band met
vogels. Vogels spreken wel over dingen die ik leuk vind.
Daarvoor was het al vrij slecht met mij aan het gaan. Ik was
paranoïde aan het worden door de hoeveelheid onzin die ik op tv zag. Mijn
moeder gaf mij een tv voor op mn kamer. Ik begon heel hard te janken. Een doos
met paranoïde onzin, WIE GEEFT DAT ZN KIND NOU!? Nee wat ik altijd wou was een
skateboard- of een hamster. Ja! Een hamster! Maar ook die had velen invloeden
van het buitenaards leven… Midden in de nacht communiceerde hij over dingen
waar ik misselijk van werd. Hij wist te veel… Of was ik het… Nee toch hij…
Ooit zag ik een UFO. Niemand gelooft mij. Daarom zeg ik het
ook niet- verspilde moeite. Ik zag waar hij was. Een massa dat heen en weer
bewoog en terug ging in een tijdstroom. Het was een heldere dag, zonder wolken.
Het gebeurde boven het plaatselijk sportveldje, bij de KPN Antenne. Dat soort
dingen- daar kan ik niet van slapen. Van die UFO wel- maar niet van die
stralingen…
Overig zijn ze niet zo schadelijk als de stralingen die mijn
moeder voelt… Zij kan via een afstand voelen of een lamp aanstaat…
Als je de letters omdraait van mijn naam krijg je nemrac.
Nemraculem! Duhu! Daar kom ik vandaan, nu is het daar 1212. Wanneer komt de
moeder planeet mij ophalen…? Ik ben het hier zo zat! Ze zijn hier allemaal getikt op deze planeet…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten