Z

De grauwe klauwier is een zeldzaam vogeltje, langzaam maar zeker verspreid hij zich in Nederland. Je vind hem als je een  Z gekerfd vind in een boom. Dan moet hij in de buurt zijn...

Grote uilen kleine Uilen

Groot meer, klein oceaan

Hoe zal het met mij verder gaan?

Zal ik strijden of ontkomen

Zal ik zwemmen of gaan dromen?

Lange nachten en korte dagen

Weet ik dit wel zeker, of heb ik vragen...

Over diepe stille stromen

Zal ik meegaan of gaan dromen?

Grote oehoe en kleine uil

Onder jouw veren hou ik mijn schuil

Ik en heer Oehoe

“Eigenlijk leef ik in 1212”

Het begon vroeger al toen ik klein was. Mijn moeder was hoogst paranoïde en controleerde alles. Ze had altijd gelijk en ik als kind zijnde was daar ook een beetje bang voor. Waarom wist zei alles? Ik geloofde in spoken zoals ik daar nog steeds in geloof. Ik verstopte mij vroeger onder het bed bij het horen van de klanken van de wint door de straten. En ik verstopte mij ook onder mn bed bij het horen van mijn moeder. Mijn moeder, wist ik- had altijd gelijk. Mijn vader was in mijn ogen een oude tovenaar die samen met mij door het bos liep en elke plant uit zijn hoofd kende. Daarom ging het dus mis met mij. Denk ik. 

Ik was slecht zes toen ik een band aanging met de katten uit de buurt. Een dikke rooie had dat door, en wachtte mij altijd op. Wat wel vervelend was, is dat katten vaak laat en nonchalant zijn. Ze praatten over dingen die mij niet interesseerde en daarom nam ik afscheid van de groep. Mijn liefde voor katten stopte snel bij Justin. Ik hoorde noodkreten van uit een nest in mijn voortuin komen, en ik dwong mijn vader Justin te redden. Een baby duifje. Rot duiven! Slechte ouders! Bah! Ik haatte katten- door mijn band met vogels. Vogels spreken wel over dingen die ik leuk vind.

Daarvoor was het al vrij slecht met mij aan het gaan. Ik was paranoïde aan het worden door de hoeveelheid onzin die ik op tv zag. Mijn moeder gaf mij een tv voor op mn kamer. Ik begon heel hard te janken. Een doos met paranoïde onzin, WIE GEEFT DAT ZN KIND NOU!? Nee wat ik altijd wou was een skateboard- of een hamster. Ja! Een hamster! Maar ook die had velen invloeden van het buitenaards leven… Midden in de nacht communiceerde hij over dingen waar ik misselijk van werd. Hij wist te veel… Of was ik het… Nee toch hij…

Ooit zag ik een UFO. Niemand gelooft mij. Daarom zeg ik het ook niet- verspilde moeite. Ik zag waar hij was. Een massa dat heen en weer bewoog en terug ging in een tijdstroom. Het was een heldere dag, zonder wolken. Het gebeurde boven het plaatselijk sportveldje, bij de KPN Antenne. Dat soort dingen- daar kan ik niet van slapen. Van die UFO wel- maar niet van die stralingen…

Overig zijn ze niet zo schadelijk als de stralingen die mijn moeder voelt… Zij kan via een afstand voelen of een lamp aanstaat…

Als je de letters omdraait van mijn naam krijg je nemrac. Nemraculem! Duhu! Daar kom ik vandaan, nu is het daar 1212. Wanneer komt de moeder planeet mij ophalen…? Ik ben het hier zo zat! Ze zijn hier allemaal getikt op deze planeet…

Minder positieve dingen

Elke ochtend als ik netjes met mijn rugtasje bij de bushalte wacht staat ze daar. Het is diegene die ik misschien wel meer haat dan Buma en misschien bijna ook wel meer dan Geert Wilders.  Een vrouw met een kort geknipt kapsel die neusophalend op de bus zit te wachten. Nou ja, ze staat daar altijd. In dr rode jas. Met dr nordic walking sticks. Kijk daar is dus mijn punt: Ze staat daar op de BUS te wachten met dr NORDIC WALKING STICKS!? Wat is dan die nut van die sticks? Gaat ze ergens heen met de bus om vervolgens te wandelen met dr te grote chopsticks? 

Altijd heeft ze wel wat te klagen, en misschien straalt dat van mij af, maar ze begint altijd tegen mij. “Oh nou die auto’s rijden altijd hier o zo hard” of: “Al dat schorriemorrie van tegenwoordig” Meestal negeer ik haar of knik ik. Maar zodra ze minachtig keek vanochtend naar een allochtone jongen, had ik bijna zin te schreeuwen: “Wat kijk je nou stomme kut met je stokken!”

Maar ik kan mij beheersen. Ik kan vriendelijk hoi zeggen tegen welke gangster Marokkaan dan ook. Dat maakt mij geen schorriemorrie- dat maakt mij beschaaft. En wat nog beschaafder aan mij is, is dat ik over de stoep fiets, mijn nagels bijt, soms iemands kat in de sloot gooi- maar vooral: Ik bemoei mij niet met anderen. Ik bekritiseer mensen niet die het anders doen. De enige keren wanneer ik schorriemorrie wordt is wanneer ik bij die vrouw in de buurt kom. Laf wijf. Altijd maar wat te zeiken, maar te laf om er echt iets aan te doen Zeg het dan in iemand gezicht. En niet losjes als iemand voorbij fietst. Schreeuw het dan gewoon lekker hard over straat heen- zoals ik: HEE GA JE WOKKEN OFZO MET DIE STOKKEN VAN JE, OMHOOGGEVALLEN KUT!!!

Oehoe

Ik zocht babies maar ik vond een shemale!

Ik was opzoek naar een perfecte foto van een waterkippetje. Zo’n baby- eentje die zo lelijk is dat het schattig is. Onderweg van huis naar mijn werk kom ik langs wel 5 waterkip nesten. Elke keer denk ik: grr had ik mijn camera maar bij me. Vandaag besloot ik het onbevredigende gevoel, die ik 5 keer per dag heb, te sussen. Maar natuurlijk- ze waren niet thuis. Alle 5 niet. Kutkippen! Ik vervloekte ze. Na mijn werk ging ik weer naar huis en kwam zo automatisch weer langs de vijf nesten. Op het eerste nest zat gelukkig vader waterkip pesterig op het nest. HA! Zie je wel dat ze er zijn! Ik ben niet gek! Ik ben niet gek! Riep ik over straat. Ik werd genegeerd- zoals altijd.

 (vader op nest)

Het tweede nest was leeg, zoals vanochtend. In de busrit naar huis zag ik vlak voor mijn eindhalte een moeder eend zwemmen met een hele tros etterbakjes. Van die gele die nu nog schattig zijn maar later in je tuin gaan staan bedelen. Die irritant kwekken alsof ze je steeds uitlachen

Mijn eindhalte is dus naast het parkje. Fantastisch- beste bushalte ever! Maar ook daar waren ze niet thuis : ( Wel vond ik iets anders: een shemale. Eenden hebben soms de rare gewoonte van man naar vrouw te veranderen en andersom. Ik vond er eentje! Jaa! Het gekke was wel dat de eend niet schok van mijn camera en rustig bleef zitten samen met zijn hermafrodiete vriendjes en gay best friends. Zoals alle shemales hield ook deze van aandacht. Toen gaf ik de moed op. De moed was net zo ver gezakt als de moed van de ouders van dit shemale eendje.

 (shemale)

Maar! Op de weg verder zag ik ze! Lelijkerts! De eendjes waarop ik zo had gehoopt! Kijk eentje was een ettertje. Een uitslover die als eerste tegen mij kwaakte. Ik was natuurlijk helemaal uit mijn doen. Het eendje ging stoer en uitsloverig aan takjes trekken en rond zwemmen. Natuurlijk wel bij zijn papa. Zodra ik zag dat hij in de gaten werd gehouden door zijn vader vond ik hem niet meer cool. Toen probeerde hij mij te overtuigen door heel ver weg te zwemmen enzo- mijn respect had hij al verloren

( met zn drietjes)

 (stoer doen)

( stoer doen door alleen te zwemmen)

Daarnaast had je een  moederskindje die al snel door moeder werd terug geroepen en haastig achter moeder aan zwom. De derde was eigenlijk vrij normaal en lichtelijk schizofreen- een beetje een mee zwemmertje.

Ik zag ook nog een paar van deze eenden!

Tuinbevolking- een introductie

In mijn thuis leven diverse families. Spreeuwen families, een enorm aantal mussen families en duiven.Al jaren lang wordt er goed gebruik gemaakt van mijn kleine tuin door verschillende vogels.Nu weten jullie niet hoe cool vogels zijn. Een raaf is echt heel gaaf! Niet naar een fuif zonder een duif! Een kauw laat je nooit in de kou! Met je mus in de bus! En nog meer leuke dingen die vogels teweeg brengen. Laat ik alle families en verhalen nou eens introduceren:

 (Spreeuw)

 (anton)

Margreeth en Anton

Margreeth en Anton zijn de twee kauwen in mijn buurman zijn dakgoot. Of de buurman zelf nou weet of hij onderdak bied voor dit leuke stelletje weet ik niet, maar ja ze wonen er nu eenmaal. Margreeth en Anton zijn daar een nest gaan maken om vervolgens een gezinnetje te stichten. Ik heb weken lang naar het nest getuurd maar een teken van jong leven heb ik niet gezien. Ook zijn pappa en mamma kauw nog geen eten wezen brengen naar het nest, en heb ik Margreeth nauwelijks zien broeden.  Eerst dacht ik dat ze vertrokken waren, misschien naar een betere tuin. Op vakantie? Weggejaagd? Ze waren er plots een week niet.

Vanochtend deed ik een ontdekking die mij weer deed jubelen in mijn teentjes. Ik herkende haar meteen! Margreeth! Oh Margreeth ben je terug van weggeweest!? En toen zag ik Anton! Oh Anton wat fijn!

 (Margreeth)

 (Mieke)

Mieke en Tim

Mieke en Tim zijn de Turkse tortels in mijn tuin. Het zijn niet eens meer tuinbewoners maar eerder buren van ons. Ze wonen er al jaren, en ze zijn makkelijk te herkennen. Of de andere vogels nou zo blij zijn met dit olijk stel weet ik niet. Ze komen meestal rond etenstijd weer terug fladderen en gaan dan op de schutting zitten. Soms zitten ze uren op de pergola.

 (Samen eten zoeken)

Koolmeesjes

Soms komen ze nog wel terug. De uitgevlogen kindertjes van pa en ma koolmees. Oh wat zijn ze al volwassen! Hun haartjes worden korter en ze kunnen steeds beter vliegen! Wat een dotjes!

Burenruzies

Ik kan het prima vinden met elke vogel, maar dat kunnen hun niet. Tim heeft het niet zo op Anton, en ook al moeten ze samen in mijn tuin leven, soms gaat het even niet. Toen Anton en Margreeth hier kwamen wonen, vertrokken Mieke en Tim voor een poos. Ze begonnen wel een ander nestje. Een kauw en een duiven nest in één tuin gaat meestal niet zo goed. Gelukkig weten ze wel een front te vormen wanneer meneer meeuw eraan komt.

 ( Tim en Margreeth)

p.s. Ja ik herken mijn vogels

Recensie Snowwhite

Snowwhite and the huntsman is een film dat nu in de bios draait. De trailer wordt al snel verpest wanneer de kijker ziet dat, dat mens van twilight erin speelt. BAM alle waardigheid weg! Tijdens de film zie je dat de maker van de film waarschijnlijk een lord of the rings fan is. Eigenlijk vond ik het op the lord of the rings, narnia en stardust lijken. Vooral de heks die op een gegeven moment in voldermord veranderd deed me denken aan stardust. En ik vond dat al uitgemolken… 

Bovendien vraag ik me af waarom sneeuwwitje eerst in een eng bos was, vervolgens het zelfde bos veranderde in een elfen bos- waarbij elfen in konijnen zitten :s- en dat dan weer in een bos met sneeuw. Kijk, ik heb fantasie- maar dat ging ver. De scené met de appel was wel een beetje kort. En ik vond dat sneeuwwitje een beetje te snel en makkelijk het lootje legde. Ze werd niet eens gewurgd!

Overigens was de beste scene van Kristen Steward toen ze dood was. En wat ik ook een minpunt vond is dat de mysterie of ze nou met die stalker trouwt of die zwerver onopgelost blijft.

Het enigste wat wel realistisch was aan de film was dat alles eigenlijk nogal vies was. Ik denk dat veel filmmakers de middeleeuwen verhemelen, met koene ridders en mooie roodharige Ierse vrouwen- maar we weten natuurlijk allemaal dat er overal stront lag, en mensen er niet uitzagen. Ik en mijn vrienden vonden het een kutfilm. De giebelende meisjes achter mij hebben zich volgens mij wel vermaakt.

Spot het vogeltje!

Kijk eens wat een donzige poepie snoepie! die vond ik zomaar in het bos!

DE LEPELAAR! JAA!

Die rooie trol zou wel gedacht hebben: huh!? Het is maar een lepelaar… Maar misschien ook niet, want deze lepelaar krapte heel koninklijk aan zijn bips. En daarom een verhaaltje te ere van de leuke lepelaar. 

Een lepelaar is niet een vogel met bestek. Of toch wel? Wellicht… Nou net als de pelikaan die een portable visnet heeft, heeft de lepelaar een portable pollepel bij zich. De lepelaar klinkt als een enge man die ergens in een boom zit met allerlei lepels. En als die je ziet, dan gooit hij lepels naar je. Maar zo is het helemaal niet hoor, de lepelaar is een witte trekvogel. En het is een echte lieverd. In de zomer zit hij in Nederland en in de winter pakt hij zijn koffers in en vertrekt naar Afrika. Dan kunnen wij ons wel buigen over de integratie van Nederland, maar deze migranten kunnen gewoon niet kiezen. Wat wil je nou zijn!? Een echte Hollander of een Afrikaan!? Make up your mind spooner!  Maar goed, het is een gevaarlijke reis, ongeveer de helft van de lepelaar-kindertjes gaan dood. : ( Om te huilen! Ze eten kleine visjes en broeden in riet. Je vind ze vooral in moerassen en laagstaand water. Door hun lepelaars snavel en hun witte veren zijn ze makkelijk te herkennen. Nee ongetwijfeld- dat moet haast wel een lepelaar zijn! Al moet ik wel zeggen dat de lepelaar een beetje misplaatst staat tussen alle Nederlandse dikke eenden.

Mijn vader gelooft mij nooit als ik zeg dat ik er altijd eentje vlak bij mijn huis zie, maar dat is dus wel zo. Elke keer als de lepelaar mijn vader ziet verstopt hij zich achter het riet. Als mijn vader dan omkijkt dan knipoogt hij een beetje vals naar mij. Vervelende lepelaar, wacht maar! Dan wordt Ik de lepelaar en dan gooi ik mijn bestekbak naar je!

hier een lepelaar in disco versie die aan zijn bips krab:

Maar nu... even een aapje

Ik at een stuk van zijn linker wenkbrauw en oor geloof ik...

Eens even niet over vogels, dit is geen vogelblog. Maar even een recensie, want ik was zowaar bij de Rotterdamse operadagen! En hierbij een verslag van het beste wat ik heb gezien: Opera Buffa.

We kwamen niets vermoedend de zaal binnen en stonden meteen in een restaurant. Boven de keuken was een balkon met muzikanten en we zaten allemaal aan lange houten tafels. Er was meteen al een goede sfeer. De opera zelf begon met een solo van don Giovanni waarna hij met het eerste meisje de keuken in dook. Toen werd het voorgerecht geserveerd. Later kwam een woedende ex over de tafels heen stampen en verdween na verzoening met onze don Giovanni weer de keuken in. Nou, die don heeft wel een uithoudingsvermogen! Met het toetje werd het allemaal veel dramatischer en kreeg zelfs ik een beetje een raar gevoel ervan. Toen het toetje werd geserveerd kwamen de 2 vrouwen en nog een vrouw uit het verleden de keuken uitstormen met het hoofd van Don Giovanni, nou ja- van chocola. Die daarna onder een hitte lamp smerig begon te smelten en te roken. Uiteindelijk doopte we onze soesjes in de chocolade, die van zijn hoofd kwam. Een beetje luguber en ranzig, maar ik vond het fantastisch! Het maakte mij geen reet uit dat ze door mijn risotto heen renden en vervolgens hun zweterige hand door mijn chocolade heen lieten gaan. Leuk! Aanrader voor een date met je vriend waarvan je weet dat hij ooit is vreemdgegaan >: )

oehoeeee

Over slechts heel even,

een kwestie van een nieuw leven

zal ik het goede van het kwade verlossen,

Van rare griet tot koning van de diepe bossen

Oehoe oehoe, daar kom ik dan aan

ga weg vervelende duif, je gaat eraan!

oehoe oehoe daar ga ik dan rap

niemand kan mij tegenhouden

in mijn coole oehoe-pak

Aankondiging: Mini gids steenuilen

Ik ben bezig met een mini gids over steenuiltjes. In de gids zitten illustraties en informatie over het opgroeien van een steenuil kuuk.Ook staan er manieren in vermeld hoe je onze lieve uilenvrientjes kan helpen. Meer binnenkort online!